De verhoudingen van het hoofd: organisch schilderen zonder eindeloos meten
Veel cursisten vragen zich af: hoe krijg ik de verhoudingen van een hoofd goed op papier zonder dat ik mezelf verlies in eindeloos meten?
Want natuurlijk wil je een gelijkend portret, maar je wilt ook schilderen met vrijheid en schwung.
Een paar basismetingen
In mijn lessen hanteer ik een paar metingen die je kunt gebruiken als houvast.
Zie het als een kapstok waar je de rest organisch omheen bouwt.
-
Ogen op de helft: De ogen zitten niet – zoals veel beginners denken – bovenin het gezicht, maar precies in het midden van de schedel, gemeten van kin tot kruin.
- Vervolgens komt de verticale as in het gezicht.
- Daarna meet je de lengte van het gezicht ten opzichte van de breedte.
Verder opbouwen
Met deze summiere metingen heb je de basisstructuur en kan je verder de hoogte van de oogkassen, neus, mond en oren situeren door te observeren. Ook door het veel te doen, ontwikkel je er gevoel voor.
Als de compositie staat en de hulplijnen van oogkassen, onderkant neus en aanduidingen van mond en oren kan je naar de volgende fase.
Licht en schaduw
Nu kan je het portret gaan verdelen in licht en schaduw, ook in deze verdeling zit de gelijkenis van het model. Veel beginners denken dat het om perfecte monden, ogen en neuzen gaat, maar de bouw van de schedel bepaalt in grote mate de gelijkenis. Door het vastleggen van licht en schaduw bereik je dat.
Het duurt altijd even voordat cursisten dat begrijpen, het is namelijk ook echt een andere manier van kijken.
Bij de één valt het kwartje sneller dan bij de ander. Want iedereen heeft zo zijn eigen leerproces.
Vijf verschillende opzetten van een portret