Over de techniek van portretschilderen en de vrijheid die dan ontstaat
Veel cursisten komen binnen met de wens om vrijer, losser en creatiever te kunnen schilderen.
Vaak zijn ze dan verbaasd als ik ze zeg dat dat kan als ze tevens een goed fundament gaan leggen van de technische vaardigheden.
Voor mij horen die twee – techniek en creativiteit – onlosmakelijk bij elkaar. En die kunnen gelijktijdig groeien.
Ik leer ze de technische basis, maar het interne vuur kan ik niet geven, wel aanwakkeren.
Hoe beter je de techniek beheerst, hoe meer ruimte je krijgt om vrij te worden.
Het is inmiddels mijn motto geworden
Techniek is geen beperking, maar een deur naar meer ruimte
Veel mensen denken dat techniek iets is dat je vastzet, alsof je je eigen spontaniteit inruilt voor regels en structuren.
Maar in portretschilderen werkt het vaak andersom.
Als je leert hoe licht valt, hoe je huidtonen mengt, hoe je een blik opbouwt uit vorm en toon — dan ontstaat er ruimte.
Je hoeft niet meer te zoeken naar hoe iets moet.
Je kunt je aandacht verleggen naar wat je wil zeggen met verf.
Techniek is geen kooi.
Techniek is een fundament.
En dat probeer ik mensen te leren en mee te geven in de cursussen.
Bezielde portretten
Cursisten zeggen me regelmatig dat mijn portretten een sterke aanwezigheid en uitstraling hebben.
Dat de blikken spreken, dat er “iets” gebeurt tussen het model en de kijker. Ik vind het altijd een bijzonder compliment.
Dat 'bezielde' komt voort uit de beheerste techniek en het creatieve gevoel wat er in je leeft.
Tot slot
Voor mij is portretschilderen een voortdurend gesprek tussen kunnen en voelen.
Beiden zijn nodig.
Beiden versterken elkaar.
En die wisselwerking is een prachtig proces.
Reactie plaatsen
Reacties